Marc Spruit heeft het commentaar op eerdere opnamen (‘On/Off’ solo en met compagnon De Haan ‘Hollands Licht’ en ‘Schoonhoven’) ter harte genomen. Terwijl de luisteraar zich daar overeind moest houden in een schier onophoudelijke elektrische storm, houdt Spruit het hier bij een straf windje. Hij heeft vooral meer rustpunten ingebouwd met kortere en langere cycli van geluiden, al is het resultaat daarmee niet meteen ‘makkelijk’ geworden. Wat gebleven is ten opzichte van zijn vorige cd, is het minimale geluid van piepen, tikken, ratelende tonen, voortgebracht met een digitale draaitafel, kaoss-mixer en elektronica. De reeksen die hij ermee opbouwt, zijn repetitief, maar verschuivend en afwisselend; bij meerdere luisterbeurten komen in de algehele chaos zelfs patronen aan het oppervlak. Wat gezien de titel van het product ook Spruits insteek was. Missie geslaagd: binnen hetzelfde idioom toch weer aan andere plaat gemaakt en een ontwikkeling laten horen.