Wat direct opvalt bij het beluisteren van het tweede album van het vanuit Amsterdam werkende The Bent Moustache, is het enorm volle, dichtgesmeerde geluid. Alsof er te weinig kanalen waren om alle opnames in te persen, alsof geen moment onbenut gelaten kon worden. Waarschijnlijk heeft het te maken met het teveel aan ideeën van frontman Ajay Saggar, een Engels/Afrikaanse gitarist, producer en geluidstechnicus die in 1991 in Krommenie verzeild raakte. Met onder andere Pim Heijne (De Kift) vormde hij daar Donkey, en in 2005 de eerste versie van The Bent Moustache, met Wilf Plum (Dog Faced Hermans) op drums. Net zoals bij die band het geval was, vermengd Ajay ondersteund door Jane Mack, Steven van der Steen en David Lingerak psychedelische gitaarrock, noise, punk, krautrock, new wave, pop en wat al niet meer tot een zinderend geheel. Het kan alle kanten op, zelfs die van James Last, disco en mariachi, al blijft het uiteraard wel op zn moustachiaans. Met als gevolg een bizarre, volgepropte plaat die blijft intrigeren.