The Black Angels uit Austin, Texas -zes muzikanten en één videokunstenaar die de concerten mee helpt onderdompelen tot psychedelische rocktapijten- doet de gloriedagen van The Velvet Underground en LSD-profeet Timothy Leary herleven, om terloops ook nog zwartkijker Edward Munch te citeren. Het debuut bevat kunstzinnige psychedelica die de luisteraar ferm bij de geslachtsdelen weet te pakken, soms verstild, maar veelal uitermate rauw en hard uit de boxen knallend. De helden van de band heten Brian Jones en Roky Erickson. Idolen dus met meer dan één mentaal mankement, en voeg daar gerust ook The Doors en Spaceman 3 aan toe. Met mescaline overgoten dronerock ondersteunt een zeurderige zanger wiens stem wat weg heeft van Ian McCullough (Echo & The Bunnymen) en daar nog mee wegkomt ook. Dat zeurderige sluit namelijk heel nauw aan bij de verslavende rockdrones. Donker, zwartgallig en doomy als de manifestatie van een reis naar de onderwereld zoals die ook in Scorsese’s ‘Apocalypse Now’ tot uiting komt, zo klinkt ‘Passover’. De dronemachine van Jennifer Raines ligt dan ook altijd op de loer. Luister naar ‘The Sniper At The Gates Of Heaven’ of ‘Bloodhounds On My Trail’ en ook u snapt dat The Black Angels de reïncarnatie zijn van een stel rebelse tieners uit de smerigste goot van de jaren 1960, maar tegelijkertijd toch hedendaags klinken. Sex en geweld zijn van alle tijden.