Goed elf jaar geleden debuteerde Para One met downtempo hiphop, vervolgens voorzichtig de blik verruimend richting electro, house en techno, tegelijk achter de schermen studiowerk voor de rapscene van zuidelijk Parijs verzorgend. In Frankrijk is zn naam daarmee gebeiteld, maar tegen de Amerikaanse roots van hiphop kan je als Franse artiest natuurlijk nauwelijks op, dus kan je maar beter blijven inzetten op stijlverbreding. Dat lijkt Para One alvast begrepen te hebben, ook voor zijn tweede volwaardige soloalbum. Electropop, experiment en sfeerwisseling tekenen ‘Every Little Thing’, dat erg gewiekst in mekaar zit, en de hele handleiding van Auto-Tune kent. Toptrack is wel ‘Vibrations’, dijenkletsende 2-step met hiphopallures, Wagon Christ-synths en een slepende outro met DJ Shadow/Mo’Wax vibe toe. Dan is ‘When The Night’ in z’n soul ambitie wat te hoog gegrepen, en is het moeilijk niet de kriebels te krijgen van de neurotische bleeps in ‘Sigmund’ – het was niet toevallig Para One die recent nog een nerveuze remix voor Boys Noize afleverde. ‘Love Ave’ mist volwaardige vocalen richting eindstreep, en dan is het wachten tot ‘Lean On Me’, meteen ook de eerste single, weer verhaalvorm krijgt met 2-step en r&b. Het behoorlijk technoïde ‘The Talking Drums’ drijft op een gesamplede preacher man en potige ritmes, gaandeweg desintegrerend en de groove loslatend. Tot slot ademt ‘Empire’ de melancholische sfeer die liefhebbers van A Reminiscent Drive zo goed kennen, met een geluidscollage waarin orchestrale ambience goed bekend blijkt met het leven op de hoek van de straat. De hiphop van Passion drijft inderdaad op passie, kent ook best wel caloriearme momenten, maar maakt zeker benieuwd naar wat volgt.