Dubbele dosis donkere beats van het Oekraïense label Kvitnu. Matter, nom de guerre van Italiaan Fabrizio Matrone, handelt in harde, tegen industrial aanschurende technobeats, die gestaag rechtdoor denderen. Het tempo is laag, de percussie bestaat uit noise-samples, de sequencers knarsen, melodie is afwezig. Het is meer constructie dan compositie. Een paar tussennummers die klinken als een roestende radio-ontvanger in een verlaten bunker daargelaten, heeft de plaat de esthetiek van een tank die over een gebombardeerd fabrieksterrein rolt. De verhouding van Matter tot techno is ongeveer die van Godflesh tot metal; niet toevallig ploegt ‘Paroxysmal’ door hetzelfde verwoeste landschap waar ook JK Flesh’ ‘Posthuman’ huishield. Op een enkel nummer laat Matrone wat meer ruimte toe in het geheel, waardoor de geest van Pan Sonic om de hoek komt kijken. Helaas is ‘Paroxysmal’ nogal eendimensionaal, en zijn we tegen het einde behoorlijk murw gebeukt. Ook uit Italië komt het duo Plaster, die hun donkere sound op een veel subtielere manier tot leven brengen. Ook hier geldt dat sfeer belangrijker is dan compositie, maar Plaster heeft meer in de aanbieding dan alleen confrontatie. IDM beats vormen de ruggengraat voor sci-fi synths op het cinematische ‘Blade’, waarna het volgende nummer de dreiging opvoert middels EBM-sequencers en –percussie, om daarna los te barsten in schurend synthesizer-gruis. Na een kalm, borrelend intermezzo voegen de heren een eenzame vrouwenstem en ijle synths aan hun arsenaal toe, waarmee ze ergens tussen Lucy-techno en Frontline Assembly-gotiek uitkomen. Niet alle nummers zijn even sterk, maar de plaat heeft een goede flow, en is het proberen waard voor iedereen die wel wat meer ‘front’ in z’n techno kan gebruiken.