Gebrek aan zonlicht en dat mag voor het in het uiterste noorden van Finland (Oulu) gesitueerde Aural Hypnox letterlijk worden genomen- doet een mens grijpen naar andere bezigheden dan pakweg een balletje trappen op een woensdagnamiddag. Ongetwijfeld moet zon deprimerend klimaat ook effect hebben op s mens psyche. Aural Hypnox handelt in drones, soundscapes en ritualistisch geïnspireerde ambient en schenkt daarbij ook bewust veel aandacht aan de verpakking. Het visuele en het creatieve zijn minstens zo belangrijk als de auditieve output en bovendien ondergeschikt aan financiële en publieke ambities. Dat daarbij het predikaat donker gegarandeerd opgediept kan worden, mag niet verbazen. Maandenlang in het donker zitten, resulteert niet in zomerse deuntjes. Het label wordt gerund door Antti Haapapuro en die maakt zelf ook deel uit van Halo Manash. Net als het Zweedse Cold Meat Industry in zijn beginjaren focust Aural Hypnox uitsluitend op nationale artiesten. Op dit ogenblik telt de discografie vier titels waarvan drie dateren van vorig jaar en één van 2005. Alle vier zijn ze gestoken in handgemaakte verpakkingen, geheel volgens de filosofie van het label. De oudste release is Vir, de eerste in de geplande Par-Antra-trilogie. Halo Manash is hiermee niet toe aan zijn proefstuk want dit trio bracht eerder al een cd-r (Se Ist En) uit op het met Aural Hypnox gelieerde Blue Sector. Voor Vir geldt als thematisch concept de triade van nacht, hemel en tijd. Visueel werden de negen meervoudig gelaagde tracks opgehangen aan een mandala dat de luisteraar moet helpen op zijn of haar zoektocht naar parallelle bestaansvormen, zowel fysiek als metafysisch. (De cd komt overigens in een mooi geïllustreerde zwart-wit verpakking op A5-formaat vol tekstuele, numerologische, grafische en symbolische aanwijzingen.) Hoe dan ook, is het de muziek die het moet doen; de rest is voor liefhebbers van esoterie en occultisme. En die zit best snor. Halo Manash deelt met een sterk gelijkgezinde dronesact als Troum de organische synergie van hypnotiserende elektronica en akoestische instrumenten. Het drietal hanteert analoge synthesizers en diverse samples, naast stem, windbones, e-bowgitaar, bas, cimbalen en uiteenlopende sjamanistische percussie-instrumenten. Dat levert niet alleen een rijke, maar vooral een intense en semi-magisch luisterervaring op. Onaardse, sinistere soundscapes gaan hand in hand met rituele annex tribale ritmes zodat het geheel een hoogst meditatieve context voor de luisteraar creëert. Onheilspellend gefluister en ongedefinieerde, haast surrealistische geluiden doen de rest. Vir verveelt geen seconde en is zonder meer manna voor wie graag alleen in het donker staart op de spookmuziek van Coil, Zos Kia, oude Rapoon, Reptilicus, Nurse With Wound, Lustmord, Inade of het eerder vermelde Troum. SyoMA baadt in dezelfde paganistische atmosfeer als zijn voorganger, al ligt de nadruk deze keer nog meer op de gitaardrones. Het metalige aLASpäIn sYøn is exemplarisch voor de meer industriële kadans die de trip deze keer etaleert. De afsluitend titeltrack is het epische sluitstuk van deze bijzondere ervaring.
Net als SyoMa is Star Autopsy in een bijzonder mooi vormgegegen en handgemaakte kartonnen triptiek gestoken. Opengeklapt toont de hoes vijf zilver op zwart gedrukte tekeningen die het mysterie nog meer in de verf zet. (SyoMa heeft er overigens zes.) Het typeert Aural Hypnox om zich ook op die manier te willen onderscheiden van de andere dark ambientlabels. De modus operandi van Zoät.Aon (Jaakko Vanhala) stemt in grote mate overeen met die van Halo Manash. Ook hij combineert op zijn debuut oude synths met samples, stem, uiteenlopende percussieinstrumenten en in Dark Grammar -net als Psychic TV destijds- een trompet gemaakt van een menselijk dijbeen. Het bespelen van de grenzen tussen het bewuste en het on(der)bewuste is ook zijn handelsmerk en dat vertaalt zich in onwezenlijke soundscapes, de ene keer etherisch en abstract, de andere desolaat, dreigend en verontrustend. Maar altijd evocatief. Stemmen uit het hiernamaals en Zoät.Aon is het medium! Aeoga ten slotte werd pas opgericht in 2004. COAV is hun debuut en daarop lezen we het veelzeggende to exhaust mind and body in order to obtain a condition of non-consciousness and thus receive, realize and create material based on the concept of both primal and absent vision. In één lange track, onderverdeeld in acht titelloze bewegingen, manoeuvreert dit duo zich op dezelfde frequentie als hun labelgenoten. Irreële gitaarfeedback dus, overgoten met ritualistische percussie en haast bovennatuurlijke repetitieve drones. Volstrekt uniek, met Coil, Troum en Maeror Tri als bruikbare indicatoren. Deze vier cds werden uitgebracht op (slechts) 1000 stuks en zijn voor héél weinig geld te bestellen via www.auralhypnox.tk.