Tone en Hecker (Florian, niet Tim) delen een academische achtergrond. Tone verdiende zijn sporen in de Japanse tak van Fluxus en met Group Ongaku, een pionierend ensemble voor geïmproviseerde muziek. Lang voor Oval was hij in de weer met sabotagetechnieken en overplakte cds, vandaar zijn recente status als glitchpionier. Zijn spirituele kleinzoon, de Duitser Hecker, is 42 jaar jonger. Hij duikt in diverse gedaantes op in de Mego-catalogus. Voor deze veelbelovende generatieclash scande Tone enkele gedichten uit de achtste eeuw en liet de Chinese karakters door de computer digitaal vertalen. Dit bronmateriaal werd door Hecker opnieuw gearrangeerd. Poëzie door machines, klinkt intrigerend, niet? Driewerf helaas. Wij horen enkel doorsnee diginoise uit een dozijn die aleatoir en stuurloos door de kamer pingpongt. Een typisch geval van een interessante theorie die in de praktijk wordt versmacht. We worden er niet graag aan herinnerd, maar in de taal van Shakespeare en Britney rijmt kunst helaas ook op ontsnappend darmgas. Van het soort dat soms in flessen wordt gesleten. Met een halve platenkast vol artyfarty muziekjes en steeds minder vrienden, akkoord – kan u ons moeilijk voor Beotiër verslijten. Hier passen wij de volgende keer echter voor. Anderzijds: de afwas stond nog nimmer zo snel in de keukenkast te blinken. Overigens ook geschikt voor uw geheimste Abu Ghraib fantasietjes.