Noorwegen en ambient: dan denken we automatisch aan Geir Jenssen en Biosphere. Maar de Noren hebben meer te bieden. Deathprod, Mind Over MIDI, Aedena Cycle (tegenwoordig internationaal doorgebroken als Röyksopp) of Circular wisten allemaal op één of andere manier een volstrekt unieke wending te geven aan het genre. Omdat ze allemaal het kille, barre klimaat projecteren in hun soundscapes wordt deze stroming ook wel arctische ambient genoemd. Deaf Center, ook uit Noorwegen, is echter in niets te vergelijken met die permafrostvariant. Pale Ravine is in alles de antipode want warm, romantisch en op een melancholische en nostalgische manier- opgewekt. Niet alleen hun geografische setting is determinerend, aldus Erik Skodvin en Otto Totland. Minstens zo belangrijk zijn stille 8mm films uit de oude doos en historische gebouwen uit hun omgeving. Vooral (oude) theaters en de typsiche sfeer van verwachting en spanning die daar doorgaans hangt, vormde een cruciale invloed. Met field recordings hebben ze met succes- geprobeerd om die fysieke en mentale context vast te leggen en te vertalen in 12 bijzonder aangrijpende, epische en haast onwezenlijke geluidscollages. (Kapotte) piano, cello en viool geven het geheel een uitgesproken klassieke feel met moderne componisten als Erik Satie en John Cage als duidelijk herkenbare ankerpunten. Het duo is in de eerste plaats een elektronicaproject en in die hoedanigheid slaan de twee een brug naar pastorale elektronicaproducers als Max Richter, Susumu Yokota en Boards Of Canada. Pale Ravine is niets minder dan briljant. Na Julien Neto en Midaircondo derde keer in de roos voor Type Recordings. (www.typerecords.com)
Sinds Murcofs doortocht langs het Brusselse planetarium kan de man wat ons betreft al helemaal niets meer fout doen. Bovendien wordt deze Mexicaan (Fernando Corona) ook genoemd als referentie op het promotionele zelfklevertje op Pale Ravine. Bij Type weten ze best wel waarom. Dezelfde bouwstenen (desolate pianoklanken, viool, cello) resulteren op Remembranza voor de tweede keer in een volstrekt apart geluid, dat tegelijkerijd verontrustend én troostend is. Corona werkt in tegenstelling tot Deaf Center wel met zachte (break)beats, maar voor de rest grijpen zijn soundscapes al net zo naar de keel. Remembranza is muziek die snijdt in de ziel. Het is als een film van David Lynch. Je begrijpt het niet onmiddellijk, maar toch kan je het niet los laten. Omdat Aphex Twin na Selected Ambient Works koos voor de weg van de beats en de soundgimmicks en tegenwoordig al helemaal de pedalen heeft verloren- kozen wij al sinds zijn debuut Martes (en de eps Ulysses en Utopia) voluit voor deze Mexicaanse sferonaut. We hadden het dus de eerste keer al niet bij het verkeerde einde. Remembranza zorgt ervoor dat we dat nooit meer zullen vergeten.
Nipt van de vergetelheid gered is de dubbelcd van Omit, de éénmanswerkplaats van de Nieuwzeelander Clinton Williams. Tracer, dat de periode 2001-5 overspant, verscheen namelijk oorspronkelijk op een handvol exemplaren als cd-r op het schier onbekende SySecular. Het al even obscure Helen Scarsdale Agency geeft dit circa twee uur in beslag nemende hypnotiserende ambientepos nu terecht een herkansing. ‘Tracer’ valt nog het best te vergelijken met het betere werk van
Pete Namlook, maar vooral met het begin jaren 1990 zwaar onderschatte en jammerlijk door de mazen van het aanbodnet geglipte Physics van Blue Water School.
Em:t Records gold halverwege het vorige decennium met fijne releases van onder andere Woob, International Peoples Gang, Gas en Miasma als één van de belangrijkste gangmakers van de toenmalige ambientboom. Al even snel doofde hun ster uit; de omstandigheden waarin zijn nog altijd omgeven door mist. Enkele jaren terug maakte het Britse label niettemin totaal onverwacht een doorstart, maar het ziet er voorlopig niet naar uit dat het niveau van weleer terug binnen handbereik ligt. Dat wil nou ook weer niet zeggen dat de Londense producer Gaudi en klanktherapeut Antonio Testa hun métier niet beheersen. Dat betekent vooral dat we dit soort organische, licht etnisch gekruide ambient en digitale dub elders al geserveerd kregen. Bij Chris And Cosey, The Orb en Em:t zelf bijvoorbeeld.