Vreemd te bedenken dat Kelvin Raah de artiestennaam is van Markus Zeiner, een muzikant uit Oostenrijk, die na een klassieke muziekopleiding zon kwart eeuw geleden speelde in plaatselijke artrock-bandjes, zich al vroeg bezig hield met het maken van serieuze elektronische muziek en in de jaren negentig speelde in de voorhoedeformatie Vögel Europas.
Vreemd, omdat Oxymoron, zijn meest recente plaat, zo actueel is als het maar zijn kan en zich bevindt temidden van de nieuwe elektronische muziek.
Oxymoron bevat elf tracks waarop elektronica een lichte, voorzichtige mix krijgt met vocalen (gelukkig slechts op een enkel nummer; dit zijn meteen de minst geslaagde tracks) en akoestische (blaas)instrumenten althans zo lijkt het; het zou me niet verbazen als alle klanken elektronisch zijn opgewekt, of minstens van tape komen en zijn gemanipuleerd. Inhoudelijk staan jazzstructuren en experimemtele hiphop-beats aan de basis van de meeste nummers. Daarnaast is de wereldwijde opmars van de wereldmuziek niet geheel voorbij gegaan aan Zeiner/Raah.
Vreemd is het tenslotte ook dat Oxymoron je gaandeweg nader gaat staan. De eerste nummers overtuigen het minst, maar halverwege ben je verkocht althans dat overkwam mij en overkomt mij telkens weer.