De uit Toulouse afkomstige Fransen van Cancel The Apocalypse maken het ons niet gemakkelijk om enige zinnige woorden over hun debuut neer te typen. De band presenteert zich enerzijds als postmetal annex screamo, en die elementen zijn zeker aanwezig. Anderzijds gaat de band aan de slag met akoestische instrumenten en wordt er samengewerkt met klassiek geschoolde muzikanten om die instrumenten te bespelen. Bovendien mogen die spelen zoals ze gewend zijn, wat niet zo evident is om dat in het metalgeluid van de band in te passen. Zeer lovenswaardig natuurlijk om te proberen metal met klassiek te verenigen en dat op een wijze die we nog niet eerder hoorden. Matthieu Miegeville (My Own Private Alaska, Psykup, The Black Painters) verzorgt de zang, die gaat van screams tot clean. Maar we houden jammer genoeg niet zo van zijn stem, dus dat is alvast een domper op de feestvreugde. Drummer Jérémy Cazorla (Shake Us) in de studio (en Hélios Mikhaïl live) bewijst in alle genres thuis te zijn. De klassieke akoestische gitaar van Arnaud Barat en de cello van Audrey Paquet (Trio Milonga, Quatuor Eveil) zorgen voor het klassieke tegengewicht. Klinkt allemaal zeer interessant, tot de cd zijn rondjes begint te draaien. Hier en daar horen we fragmenten waar we iets mee kunnen. In de crossover (waar is die tijd, weg, maar best) van afsluiter ‘We Were Young’ bijvoorbeeld. Meestal blijft het bij hardnekkige pogingen om nummers te schrijven die horen te vlotten maar het steevast net niet doen. Of we snappen de plaat gewoon niet, kan ook, maar dat vinden we absoluut niet erg. Het artwork is daarentegen wel mooi.