Barbie B noemt hij zich, al is zijn geboortenaam Matthias Beisl. De Oostenrijker is de man achter de projectnaam Institution D.O.L. waarmee hij sinds de eeuwwisseling op onregelmatige basis de wereld verblijdt met albums die een samensmelting zijn van noise, industrial en power electronics. Steinklang Industries en Klanggalerie zijn de labels waar hij meestal zijn ei kwijt kon. Nu keert hij echter terug naar zijn eigen label Torm Ent, waarop zijn debuut ‘(Cultural) Death By Consumism/Die Macht’ uit 1999 verscheen. Sinds ‘Exzess’ (2016) heeft hij een partner in crime voor zijn, naar zijn zeggen, enige Oostenrijkse power electronics act: Meta Dolor. Het geeft het project in elk geval een extra boost gegeven waardoor de productiviteit steeg. Voor het nieuwe album omarmt Beisl net zo goed harsh noise als de andere genres die meestal op zijn muziek worden gekleefd. Het levert een heel diverse plaat op. De zeven nummers klinken als een collage, een collage die in tegenstelling tot het versnipperde karakter dat het begrip oproept, niet helemaal klopt. Er zit namelijk een opbouw en een verhaal in de plaat. Eentje van agressie, afbraak, afkeer voor religie, oorlog en de mensheid (en tijdelijke liefhebbers van dit soort muziek). Niet erg positief allemaal, al lijken hier en daar kleine opflakkeringen van hoop op te duiken. Die zitten in de lieflijke geluiden, de soundscapestukjes en de plots aimabele zang die naar het einde van de plaat toe opduikt. Bovenal is het de samenhang van de zeven nummers die echt opvalt. Het album, opgenomen in drie landen, is dan ook drie jaar in de maak geweest, en dat is er duidelijk aan te horen. Het geschreeuw is nooit echt opdringerig, de brongeluiden uitermate divers en toch, zoals het behoort binnen dit genre, confronterend maar niet op een stereotype wijze.