Van alle opsmuk ontdaan en tot op het bot ontbeend. Zo wil Nicola Ratti dat je zijn experimenteerdrift met modulaire synths, tapes en samples percipieert. Klanken die eenzaam ronddwalen, door stroompulsen aan het vibreren gaan of schroeien doorheen de ruimte. Ossario is dat wat overblijft wanneer techno zich losrukt van de dansvloer en conceptueel aan het denken gaat. Het is een breinvreter die je botten leegzuigt en het dansen verbiedt. Ook al flirt Blossom bijvoorbeeld met dwalende arpeggios terwijl statische patronen op een ritme wijzen. Ratti grijpt naar de voortekenen van minimal techno maar houdt ook de hakbijl stevig vast. Local is een van alle rompslomp ontdane ritmedreun dat smalend grijnst naar het onheil in de (industrial) techno van bijvoorbeeld Emptyset of Kangding Ray, ronddolt met frequentie-aanvallen, opgesierd met een frivool deuntje als een zoethoudertje. Roth en Tu zijn zelfverzekerd destructief. Joy slurpt aan een prominente pulserende bas en wordt prompt opgefrist met een uit acid verdwaalde jubel. Ossario staat vol hoofdbrekers. De song als een skelet. De bassen kaal en diep kervend tot op het bot. Ratti speelt uitgepuurd en geduldig met dun dynamiek en dieptes. Het zijn geluiden die eenzaam hun zegje mogen doen als een uitgepuurde conversatie waarin geen woord te veel verspild wordt. Het is niets anders dan destructieve pracht.