Hoe klinkt groente? Je kunt je nauwelijks voorstellen dat dat een serieuze vraag is, maar het Vegetable Orchestra heeft hem gesteld. Onionoise is alweer het derde antwoord in cd-vorm van het Weense ensemble. De zelfgemaakte instrumenten die soms niet langer dan een optreden meegaan leveren een verrassend arsenaal aan doffe, holle of pittige percussieve, fluitende, ritselende en raspende geluiden op. Maar meer dan percussie-, slag- en blaasinstrumenten valt er niet uit groente te fabriceren, dus bij het eerste nummer valt al meteen de inzet van radio- en/of elektronicageluiden op, die de ritmes en fluit- en piepgeluiden moeten aanvullen. Nummer twee valt op door de combinatie van ritmes en donkere tonen die je eerder uit een synthesizer zou verwachten, en bij nummer drie ebt de angst voor een gimmick verder weg. De muziek ontstijgt het niveau van louter “gemaakt met groente”. Je vergeet het, je luistert naar een abstract stuk, met verschillend geritsel, gefluit en versnellend geklop, alsof er een regenbui losbarst. En op een ander moment klinkt het poppy en elders weer minimal. Het stuk Transplants klinkt als “groene” techno; Malang is gebouwd op een marimba-achtig geluid in combinatie met een “bas” en cirkelende hoge pieptonen. Goede composities, niet storend maar ook niet verrassend. En aangezien dit alles ook met elektronica en voor een groot deel met gangbare akoestische instrumenten gemaakt had kunnen worden, rijst toch de vraag: wat is de meerwaarde van de groente? Is het toch een gimmick? En zou de cd hoe degelijk gemaakt hij ook is met een meer regulier instrumentarium net zo leuk zijn geweest? Wat overigens wel sympathiek is, is dat dit twaalfkoppig ensemble alle aspecten van de cd (van composities, fotografie en vormgeving tot labelbeheer en distributie) zelf verzorgt.