Volgens een populair serpentgerucht hebben we drieduizend dreunplaten in onze kast staan (we blijven ontkennen). Toch is het punt gemaakt: hoeveel dreunreleases heeft iemand nodig? Zeggen dat Aidan Baker (ARC) er op zijn eentje minstens vijfhonderd gemaakt heeft, is een al even begrijpelijke overdrijving. Zijn nieuwe lichting onderscheidt zich van de vorige door de typische basis (dreunende elektrische gitaren) te versnijden met tapeloops, drummachines en vocalen. Driehonderd snelle kopers ontvangen van Die Stadt een exclusief gitaargestuurde live cd (Toronto, 2005) als bonus. De hoes van ‘The Sea Swells A Bit…’ (De Grote Golf van Katsushika Hokusai ) zijn we al vaker tegengekomen, en dat geldt ook voor de bijhorende geluiden. Drie lange tracks sleuren ons stijlvol de oceanische diepte in middels een combinatie van gitaardrones, woordeloos sirenegezang, rituele drums en postrock. Ach, drieduizend of drieduizendendrie, wie treurt er om enkele mondjes meer? In elk geval behoren deze cd’s tot het betere, meer gevarieerde, werk van hun productieve maker. (www.asilentplace.it)