De ingrediënten zijn zware lome bassen op gebroken ritmes met samples van piepjes uit telefoons, ringtones, speakers in metros en geweerschoten. Met tegendraadse bewegingen zorgen deze geluiden en ritmes voor een onbestemde en donkere stemming. Het lijkt door deze sonische spanning alsof je ieder moment door een migraineaanval met prismatische waanillusies geveld kan worden. Het album One Way van Mark One is het eerste volledige album van een DJ dat uitkomt in de opkomende Dark UK Garage scene. Tot nu leken de schijnwerpers zich te beperken tot Dizzee Rascal en Grime opperhoofd Wiley, maar Mark One maakt duidelijk dat de scene niet alleen door MCs uit Oost Londen wordt gedicteerd. Voor het album werkte hij samen met Virus Syndicate. Deze groep uit Manchester bestaat uit 3 DJs en 4 MCs, die allen ook afzonderlijk platen uitbrengen. Mark One ziet Oris Jay als zijn grootste inspiratiebron. Het was Oris Jay die Mark One in de garagescene introduceerde en hem hielp zijn platen te maken. De invloeden van Jay zijn het duidelijkst te horen op het nummer Stand Up waarop JSD de rap voor zijn rekening neemt. Op de track Bang Bang Boy worden samples van Missy Elliot samengevoegd op een gebroken ritme van geweerschoten. Hier neemt Mark One de gangsterfixatie van de Amerikaanse Hiphop op de hak door een nog veel donkere sound neer te zetten. Missy Elliot kan dan niets anders dan roepen:This is for the gettaway. In het nummer Anger Management worden samples achteruit en vooruit gespeeld alsof ze moeten laveren door de alternerende ritmes van bassen. Het resultaat is een zeer onstabiele geluidsruimte die treffend het gevoel van woedeonderdrukking neerzet. In deze metalen, industriële en donkere wereld laat One Way zich het best vergelijken met de eerste platen van het Metalheadz-label.