De naam van deze improvisator klinkt Grieks, hij is een Fransman en verblijft reeds enige tijd in Bristol. Een wereldburger. Zijn in eigen beheer uitgebracht debuutcdtje bevat drie elektro-akoestische tracks die samen net iets meer dan twintig minuten muziek bevatten, die gelden als een visitekaartje en een zelfinvitatie om gelijkgestemden te overtuigen van zijn kunnen. Papapostolou zou dan ook niet liever hebben dan dat hij wordt uitgenodigd om in allerlei wisselende bezettingen zijn steentje te mogen bijdragen in de improvisatiescène. En met dit werkstukje kan dat geen probleem meer vormen. De drie nummers kregen de welsprekende titels gc, gs en g mee, waarbij de g staat voor akoestische gitaar, c voor cello en s voor saxofoon. Niet dat hij die instrumenten op een orthodoxe manier bespeelt. Integendeel. Papapostolou beschouwt de drie instrumenten als voorwerpen, dingen om te manipuleren. De drie tracks werden in hoogstens twee takes opgenomen. Daarbij werd eerst het eerste instrument opgenomen, waarna bij de tweede take het tweede instrument als onmiddellijk antwoord op take één eraan werd toegevoegd. Het resultaat is een wondermooi, ingetogen klankentapijt waarbij we geregeld de oren moeten spitsen om te horen wat er gaande is. Zijn volgende schijfje mag voor ons best wat langer duren.