Op ‘One’ hebben Ju Bartholomaus en Me Raabenstein als Pepper And Bones een wel zeer pakkende electro-jazzy-folk-soul feel te pakken. Juist de samenvloeiing van meerdere muziekstijlen levert in het geval van ‘One’ een bijzonder luisterspel op. Beide heren hebben een rijk verleden in het clubcircuit. Opmerkelijk waren bijvoorbeeld de recente 2008 digitale epuitgaven van Mes ‘Snipers Delight’ en ‘The Whip’. Veel van het door Bartholomaus en Raabenstein geproduceerde materiaal heeft in het verleden direct de weg gevonden naar de hotspots of dance. Maar bij ‘One’ komen er plots andere talenten naar boven drijven. Ten eerste moet gezegd, de heren leveren hiermee een meesterwerkje af, dat menig serieuze muziekliefhebber zal verwennen. ‘One’ heeft namelijk heel weinig met dansmuziek te maken. Er wordt op fascinerende wijze gespeeld met muziekgenres als jazz, soul, folk en ambienttechno. De sfeer is laidback. Het karakter van de stukken is open en laat veel noten onbespeeld. De stukken sluiten naadloos op elkaar aan waardoor er een erotische flow door het album sliert. De meeste tracks worden gedragen door op piano gespeelde zwoele melodielijnen. Heel even bij de vijfde track ‘Bum Bugaboo Reprise’ bewegen Bartholomaus en Raabenstein richting dansvloer. Maar het is dan ook de enige dance-erfenis die is terug te horen op ‘One’. Bepaalde toonzettingen en zanglijnen roepen herinneringen op aan het betere beatarme werk van A Guy Called Gerald enerzijds en aan het andere uiteinde van de schaal der Groten in de Muziek, Frank Zappa. Zeker niet de minste referenties, maar je hebt hier dan ook te maken met een rijk georchestreerd album. Rijp voor heel veel draaibeurten.