Hikhop is misschien wel de juiste benaming voor de muziek die de jonge Brit Lukid maakt. Lome loops waar je over zou kunnen rappen, maar die het beter doen wanneer ze eenzaam blijven lopen. Vooral ook omdat de vierkwartsmaat af en toe een beetje hapert; en laat dat de meeste rappers nou net zo ergeren als de irritatie die een crashende computer bij een laptopmuzikant oproept. Desondanks is hikhop toch een bekend geluid dat al door Dabrye, andere Ghostly Internationals en Prefuse 73 is gemaakt, maar Lukid doet niet voor ze onder. Er had wat meer en wat diepere melodie in gemogen, maar dat gemis compenseert hij met een puike productie en een rijk geluidenspectrum. Rest de vraag of de titel van Lukids debuut slaat op mogelijke muzikale zelfbevlekking. Het antwoord is een ferm nee. Geen navelstaarderij of overbodig geneuzel. De enige die zich zal bevlekken, is de liefhebber van instrumentale hiphop, die krijgt vast een tintelende onderbuik van ‘Onandon’.