On

In de vroege jaren 1990 verwierf James Braddell in onze kleine wereld eeuwige roem met een trits platen die de brug sloegen tussen dub, triphop, freejazz en avant-garde jungle. ‘Hed Phone Sex’, ‘Love, Pussycats & Carwrecks’ en ‘The Ultimately Empty Million Pounds’ waren niet alleen platen met een uitstekende titel, ze sloegen in als een bom en vormden de blauwdruk van ‘Endtroducing’, de plaat waarmee DJ Shadow wereldfaam verwierf. Drie jaar na ‘The Ultimately’ wiegde Braddell zich met ‘Fast Asleep’ in een lange winterslaap waaruit hij nu ontwaakt. Ironisch genoeg klinkt ‘On’ ook als het zachte ontwaken uit een lange winterslaap. De krakende samples, tegendraadse ritmes en de stuurse cut&paste-technieken zijn verdampt – heel even, in ‘Robert Crumb’s Natural Gait’ horen we nog vintage Porcini opduiken – en maken plaats voor sluimerende, idyllische soundtracks. Wat wel overeind blijft, is het uitzonderlijke talent van de man. ‘This Ain’t The Way To Live’, ‘Belisha Beacon’ (heerlijk hoe het pianoloopje doldraait en ei zo na uit de pas lijkt te lopen) en ‘The 3rd Man’ (zeemzoet, balsam op mijn ziel) behoren nu al tot de beste tracks van dit jaar. Braddell beloofde plechtig om nooit meer een pauze van acht jaar in te lassen. Ik stel mijn winterslaap alvast even uit. Grote Klasse.