In 1966 bracht het Spontaneous Music Ensemble zijn eerste cd uit, Challenge. De band rond Trevor Watts en John Stevens maakte de decennia erna ruim twee dozijn platen. Nu komt een van de vroegste opnames, Oliv & Familie, opnieuw uit.
De titel is letterlijk te nemen: twee versies van Oliv, opgenomen in 1969, en twee van Familie, uit 1968. Het ensemble stond erom bekend elk concert van bezetting te veranderen en dat is ook nu het geval, Oliv I wordt uitgevoerd met onder meer drie stemmen en Kenny Wheeler op bugel, Oliv II wordt door een kwartet gespeeld, met Johnny Dyani op contrabas, een elfkoppige band speelt een lange en korte versie van Familie.
SME is vrije improvisatie op een zakdoek, met muzikanten die voortdurend hun ellebogen gebruiken en in elkaars vaarwater zitten. Familie begint met een gecomponeerd opzet van trage, eenvoudige melodielijnen. Stemmen en houtblazers interfereren en er ontstaan zwevingen. In het tweede deel duikt het stuk helemaal in een vrije improvisatie met weinig ankerpunten. Het gecomponeerde gedeelte is er grotendeels afgeknipt bij de tweede versie van Familie en de groep wandelt al gauw richting de vrijheid.
Oliv I begint met een eenvoudige melodie, gelijktijdig uitgevoerd door de drie zangeressen (Pepi Lemer, Carolann Nicholls, Maggie Nicols), Trevor Watts en John Stevens. Nu is er meer structuur in de improvisatie, met Kenny Wheeler die lang de bovenhand neemt en later bijval krijgt van Derek Bailey (gitaar). De tweede versie van het stuk heeft meer ademruimte en is daarom een welkome afwisseling. Opnieuw begint het stuk eenvoudig met Maggie Nicols, Watts op fluit en Stevens op xylofoon. De improvisatie die volgt is vooral een fragmentarische dialoog tussen stem en altsaxofoon.
Het zijn vier stukken die met gemak het kwartier overschrijden en enige inspanning van de luisteraar vereisen.