Dankzij de misleidende bio die Pascal Arbez de wereld instuurde, waren we er enkele jaren geleden haast allemaal van overtuigd dat achter Vitalic een Oekraïeens personage schuilging. Ondertussen is genoegzaam bekend dat Vitalic in feite het alter ego is van de Franse technoproducer Arbez. Ondanks de reputatie die hij opbouwde -onder meer door zijn memorabele live-acts- laat hij nu pas zijn debuutalbum op de wereld los. Als referentie naar het verleden bevat die plaat alle succesrijke 12inches die Vitalic eerder releaste bij Hells Gigolo label: La Rock 01 en Poney Part 1 en Part 2. Leuk voor de clubgangers die zelden vinyl aanschaffen, maar veel muziekcritici vinden het evenwel wat inspiratieloos. Wat er ook van zij, de voornoemde singles zijn enerzijds fantastische tracks die anderzijds ook mooi passen binnen het geheel van deze cd. Het hele album gonst overigens van het typische Vitalic-geluid: zuivere, strakke beats, knappe elektronische vocalen -onder meer van Brigitte, zijn spraakprogramma-, beklijvende melodieën en de kracht om een dansvloer tot euforie te leiden. Het knappe Repair Machines bevat bijvoorbeeld al deze elementen. En terwijl Newman lekker pompt met elektronisch nagebootste gitaarakkoorden , zijn tracks als The Past of Trahison gevoelsmatige voltreffers. De afsluiter Valletta Fanfares is dan weer een opzwepende fusie tussen een Europese drumband, Braziliaanse percussie en techno. Il faut le faire. Van de Franse Transalpine techno crew blijft Vitalic de interessantste producer, zeker na The Hackers minder overtuigende Rève Mécanique.