De in Berlijn woonachtige Australische techno producente Rachel Lyn getuigt van visie op haar debuut ‘Oh Daydream’, maar blijft hangen in de bedreven opgebouwde drukkende sfeer. Een nogal lukraak a capella intro leidt zeven in elkaar overvloeiende nummers in, waarbij de sobere arrangementen een wereld van kille mechaniek oproepen. Instrumentale nummers als ‘Children’s Play’ of ‘Shock You Through The Heart’ herinneren aan een Andy Stott waar de beats achterwege blijven. Bij tijd en wijle hypnotiseert het album, als de composities zich bijna geruisloos ontwikkelen door hun repetitieve karakter. Dat meditatieve roept tegelijkertijd een gevoel van vervreemding op. Die introspectieve inborst komt het beste tot zijn recht wanneer audiosamples als desolate mantra’s nummers als ‘Fairy World’ sturen. Zo sluimert de muziek voort, met een subtiele dreiging door het drukkende gezoem. Toch komt onder andere het verontrustende ‘Make Me Feel Inside La La’ uiteindelijk mat over. De dreiging is te subtiel. De nummers hangen stil door een al te rechtlijnige repetitie. De ijzige kalmte blijkt geen stilte voor de storm. De arrangementen broeien voort en daarmee blijven de mijmeringen wars van een climax. En voor echt de kilte in te trekken, blijven Lyns arrangementen te minimalistisch, het geheel een nog niet volledig uitgedokterde formule. Toch belooft de spanning van bijvoorbeeld ‘Seen Any Monsters Lately’ wat voor haar toekomstige albums, want de rechtlijnigheid suggereert een artistieke overtuiging.