Het Canadese Spool Music documenteert alsmaar efficiënter de daar aanwezige scène van nieuw, hedendaags klassiek en aan jazz verwante stijlen. Korsrud is een hedendaags componist en trompetspeler die een tijd in Nederland verbleef om er te studeren bij Louis Andriessen. Hij is wellicht het bekendst als bandleider van het zeventienkoppige Hard Rubber Orchestra, maar werkte net zo goed voor The Vancouver Symphony Orchestra als voor Amsterdamse ensembles als Loos en The Tetzepi Bigtet. Korsrud is ook nog een graag geziene gastmuzikant bij grootheden als Barry Guy, René Lussier, Kenny Wheeler, Myra Melford, Han Bennink en het Duke Ellington Orchestra. Een verzameling obscure opnames en muzikale neerslagen van allerlei opdrachten is dan ook meer dan welkom. Twee rustige stukjes die dienden voor een documentaire wisselen af met de heftige suite Giurp uit 1997 voor 14 muzikanten, beïnvloed door zijn tijd bij Andriessen. Vap Dist was s mans eerste compositie voor orkest, in drie bewegingen, die aantoont tot wat Korsrud echt in staat is inzake traditioneel hedendaagse klanken. Swing Theory Mvt.IV voor vijf muzikanten en sampler neigt eerder naar het vroege werk van Elliot Sharp terwijl Slippy Pinhead de wilde jaren van Xenakis doet herleven. Het vingervlugge pianospel in deze track roept een sfeer van heavy gitaarriffs op en is voor ons hét nummer van deze plaat. De afsluiter You Look Like An Angel uit 1998 wordt uitgevoerd door het Hard Rubber Orchestra en is een persiflage op de klassieker Devil In Disguise. Het is een fragment uit een opera van datzelfde orkest, waarin we Joe Keithley ontwaren, die in een vroeger leven als Joey Shithead bekend stond, zijnde de charismatische leider van het punkgezelschap DOA. De track is een eerbetoon aan zowel die legendarische band als aan John Zorns Torture Garden-project. Deze compilatie mag dan wel vooral ouder werk bevatten van Korsrud, missers staan er niet op. Het beluisteren van de plaat Hoxha van een kwartet beroemdere muzikanten valt hierna behoorlijk tegen. De gebrachte jazz klinkt behoorlijk traditioneel en Vandermark, die nochtans al mooie platen heeft gemaakt, laat hier behoorlijk wat steekjes vallen. Nergens klinkt deze cd avontuurlijk, nergens wordt buiten de lijntjes gekleurd. De blazers zitten helemaal vooraan gemixt in deze live-opname die dateert van 12 december 2004 en werd opgenomen in Portland, Oregon. De vier heren mogen dan al bekend staan om hun improv en free-jazz, deze set is eerder slaapverwekkend. Dan Clucas stelde zich vragen rondom het begrip Exile of verbanning. De soms naar een big band neigende jazz van het kwintet is vooral opgebouwd rond de cornet van Dan Clucas en het samenspel ervan met de klarinet en de tenorsaxofoon van Brian Walsh. Er wordt eer betoond aan Astor Piazzolla, John Carter en Bobby Bradford in een zich traag, gezapig en gemoedelijk voortbewegende muzikale wandeltocht. Rustgevend, bij momenten toch intrigerend en boeiend, maar in een aantal gevallen ook weinig interessant. Het label pfMentum bracht voorheen al een hele reeks boeiender platen op de markt (bijvoorbeeld die van Wayne Peet Quartet en Brad Dutz).