De twijfel over het puberale artwork en een naam als Maschinensatan, wordt meteen weggeblazen door de monsterlijke openingstrack Psychology Of Survivors. Natuurlijk voegt de freenoise van Animal Machine weinig toe aan het genre, en ook inhoudelijk (kernoorlogen, bio-ethiek en vivisectie) bevinden we ons op platgetreden terrein. Toch verdient deze cd een eervolle vermelding. Enerzijds omdat hij ons aangenaam deed terugdenken aan onze C-90 Japnoise compilaties uit de jaren 1980 (al na tien minuten waren we het spoor hopeloos bijster en wisten we niet of nu bij track 3 of 7 zaten), anderzijds wegens de kwalitatieve productie en de afwisseling in de ahem composities. En geef toe, klinkt de term Poolse Noise niet ongelofelijk exotisch?