Toegegeven, North and south laat weinig goeds vermoeden tijdens de eerste luisterbeurt. De nummers klinken dof en weinig vernieuwend. Het déjà-entendu gevoel is nooit ver weg. In de verte klinken echo’s van bands als Sparta en At The Drive-In. Na enkele luisterbeurten komt de ware aard van de nummers dan toch bovendrijven. Songs als El Salvador, All the way to the Usa en Class Of 1998 klinken heel strak en geslepen. De plaat laat veel denkwerk vermoeden. Alle nummers hebben een logische volgorde, waardoor de schijf als een afgewerkt geheel klinkt. The Spirit That Guides Us bewijst met deze plaat dat ze gevoel hebben voor catchy melodieën en songstructuren. Harde gitaarpartijen worden afgewisseld met rustige stukken die het nummer af maken. Met deze plaat lijken ze hun hardcoreverleden begraven te hebben. North and South is degelijke en catcy, al zit je fout als je vernieuwingen zoekt.