Taake, het Noorse woord voor mist, was eerst actief als Thule, maar houdt de naam Taake al aan sinds 1995. De naam belichaamt volgens Hoest, de man achter dit project, beter de echte Noorse geest en de sfeer van zijn donkere black metal. De naam is tevens een eerbetoon aan de mist die rondom de zeven bergen van zijn geboortestad Bergen hangt. Het is echte Noorse black metal, dus behoorlijk patriottisch van teneur. Niets mis mee uiteraard, zeker als het op de manier van Taake wordt gedaan. Geen franjes, geen experimenteerdrift, wel snelle degelijke heavy black metal zoals die hoort te klinken, en toch geen seconde gedateerd klinkend. Taake is dan ook herkenbaar uit de duizenden. Misschien door het vele recente toeren met een vaste bezetting heeft hij er nog meer zin in gekregen, en klinken de songs nog krachtiger dan voorheen. Niet dat de mannen die hem op het podium mogen vervoegen (Thurzur, Vgandr, Aindiachai en Gjermund) ook maar iets in te brengen hebben. Taake doet zowat alles zelf en zijn podiumgenoten mogen al blij zijn als ze mogen meespelen, liefst niet allemaal tegelijk. En als hij iets uit handen heeft, dan doet hij dat meteen via de groten uit de black metal wereld: Nocturno Culto (Darkthrone), Attila Csihar (Mayhem), Demonaz (Immortal), Bjornar Nilsen (Vulture Industries) en Skagg (Deathcult). Misschien vormen die grote namen net een extra uitdaging, want Taake haalt voor zijn vijfde plaat alles uit de kast. De afwisseling van zangers en de toevoeging van een atypische mandoline en banjo (respectievelijk in Helvetesmakt en Myr) maken dit Noregs Vaapen tot een zeer sterk album. Herfstig zoals Taakes naam zelf en dus ideaal voor de tijd van het jaar.