Een lappendeken van kalm kabbelende golven, een onzichtbare maar intens aanwezige warmte die de kamer overspoelt – er zijn tal van metaforen te bedenken om de serene muziek van alweer de derde full-length van Christina Vantzou te beschrijven. Maar met een intuïtief opererende musicus als Vantzou is het beter om associaties achterwege te laten en het gevoel volledig vrij spel te geven. Een soort van stilstaand of hooguit sluipend onderweg zijn, zo voelt het om je te laten opnemen door ‘Nº3’. Het album zet in met een dominante contrabas die boven een zee van klassieke instrumenten, koorzang en een enkele synthesizer uitstijgt. Vaak springt één instrument er even uit, om weer op te gaan in het harmonieuze dronegeluid van de andere spelers. Het geheel ademt afwisselend gevoelens van melancholie, naderend onheil en rust uit. Hoewel onheil lijkt te dreigen, arriveert het nooit. ‘Nº3’ belichaamt het contemplatieve gevoel dat zich meester maakt van het individu wanneer hij wordt geconfronteerd met het onbekende, hoewel het ook veel momenten van vreedzame berusting kent. Aan emoties op alle veertien tracks geen gebrek. Het vijftienkoppige ensemble met koor geeft het geheel een statig minimaal klassiek geluid à la A Winged Victory For The Sullen, hoewel Vantzou’s composities meer drone-georiënteerd zijn. Dat is met name te horen op het serene ‘Stereoscope’, een samenwerking met Britse drone-held Loscil. Het synthesizerwerk sluit doorgaans mooi aan op deze sound, hoewel het er een enkele keer wat spacy en elektronisch tegen afsteekt. ‘Nº3’ is een statisch avontuur dat zich nog meer op een eenduidige, harmonieuze flow richt dan zijn twee voorgangers. De omineuze sfeer past perfect op het Canadese Kranky-label en is een aanrader voor liefhebbers van Olan Mill, Eluvium en Stars Of The Lid.