No Home Record

We mogen hopen dat we aan een lezer van dit blad Kim Gordon niet moeten voorstellen. Natuurlijk is ze het bekendst als mede-oprichter van Sonic Youth. Maar ze begon haar artistieke carrière eerder in de beeldende kunsten. Ze heeft ook een kledinglijn gehad, ze acteerde en naast Sonic Youth musiceerde ze ook vaak met andere muzikanten. Je zou kunnen zeggen dat ze een periode afsloot met het schrijven van het boek ‘Girl In A Band’. Voor het schrijven van dat boek keerde ze trouwens terug van New York naar de stad waar ze opgroeide, Los Angeles. Het is dan ook een beetje vreemd om vast te stellen dat dit haar eerste album is onder haar eigen naam. Dat wordt afgetrapt door het ingehouden ‘Sketch Artist’. In de dystopische videoclip van het nummer is Gordon chauffeur van het taxibedrijf Unter. Daarna komt ‘Air BnB’, het nummer op de plaat dat het meest vintage Sonic Youth klinkt. Alsof die band op hun vijftien platen maar één stijl had. Maar toch voelt het zo aan. Dan volgt het triphop-achtige niemendalletje ‘Paprika Pony’. Op de haast simpele beat uit een drumcomputer rekent ze parlando af met een aantal zaken uit haar verleden. ‘Murdered Out’ verscheen al van een paar jaar geleden. Een snerpende gitaarlijn kaapt de intro en Gordon schreeuwt haar frustratie uit. ‘Don’t Play It’ is experimentele no wave die drijft op een spaarzame industriële beat. Dat nummer vormt de inleiding voor het duo ‘Cookie Butter’ en ‘Hungry Baby’. Voor mij het hart van van de plaat. De nummers klinken evenveel van het nu als nummers die op bijvoorbeeld ‘Bad Moon Rising’ hadden kunnen staan. Het donkere, experimentele unheimliche ‘Cookie Butter’ vloeit haast natuurlijk over in de strakke no wave van ‘Hungry Baby’. Het daaropvolgende ‘Earthquake’ is niet slecht, maar ook een nummer dat snel vernevelt in de tijd. ‘Get Your Life Back’ bouwt langzaam toe naar het einde van plaat. Daar aangekomen stel je vast dat Gordon na alle shit die ze de laatste tien jaar heeft doorstaan (een pijnlijke echtscheiding, borstkanker, …) het leven nog altijd bij de lurven pakt én dat ze nog altijd haar coole zelf is.

tekst:
Maarten Timmermans
beeld:
KimGordon_NoHomeRecord
geplaatst:
wo 23 mrt 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!