Wie dacht dat José James na het broeierige Blackmagic resoluut door zou gaan op het pad van de experimentele, op jazz gestoelde elektronica, dat ook Madlib en Flying Lotus bewandelen, heeft het mis. Op No Beginning No End kiest James de veilige weg, die van de onschadelijke cocktailjazz. Risicos worden geschuwd als waren het vieze ziektes. Het beste nummer, de opener It’s All Over Your Body, kennen we al van op de gelijknamige ep die de New Yorker vorig jaar uitbracht. Hier roffelen de drums als vanouds en zorgt de bas voor een dwingende groove. Can’t stay no longer underground, zingt James. Net daar wringt het schoentje, want de rest van het album klinkt zo opgepoetst, zo netjes, maar helaas ook zo zielloos. No Beginning No End zal het ongetwijfeld goed doen bij een kopje koffie, op een druilerige zondagnamiddag. Maar op andere momenten zullen wij niet meer naar dit album teruggrijpen. José James moet opletten dat hij niet uitgroeit tot de mannelijke evenknie van Norah Jones, tenzij hij net dat finaal zou beogen. Mochten we dat drie jaar geleden beweerd hebben, we hadden onszelf voor gek verklaard. Ach, waar zijn ze als je ze nodig hebt, die zekerheden in het leven?