Rosa Ensemble is een groot gezelschap dat breed geïnstrumenteerd en georiënteerd is. Speelt het ensemble de ene keer met Spinvis een muzikaal theaterstuk, een andere keer staan ze op het podium met Hans Dagelet Nederlandstalige versies van Captain Beefheart en Frank Zappa, en weer een volgende keer met trompettist Eric Vloeimans. In de loop der jaren is het gezelschap van nieuwe muziek meer richting pop/rock geschoven, zij het dat Rosa Ensemble niet de hitparades ambieert. Het gezelschap blijft ‘moeilijke’ muziek maken. Ook hun nieuweling zit vol tempowisselingen, melodiewendingen en onverwachte tonen. Zo opent ‘No Ark Dead Eel’ – alleen die titel al – met een compositie van Floris van Bergeijk die je ‘Zappa-esk’ zou kunnen noemen, waarna een kalm stuk volgt met een flard gitaarmuziek, eigentijdse elektronicageluidjes en een voorgedragen tekst. De hele cd lang blijft het gezelschap wisselen en combineren. Rosa Ensemble presenteert hier moderne gecomponeerde muziek met een rock-attitude. Theatrale composities met invloeden uit klassiek, jazz, impro en pop. Met een instrumentarium dat al even verrassend is: naast bijvoorbeeld akoestische en elektrische bas, percussie, gitaar, sax, piano en elektronica worden ook glockenspiel, vibrafoon, martenot en trombone ingezet. Al die vreemde zaken – van compositie tot uitvoering – dragen ook een gevaar in zich, dat Rosa Ensemble in het verleden niet altijd heeft weten te omzeilen. De vreemdheid, overdreven theatraliteit en het intellectuele karakter maken een plaat soms topzwaar. Toch is ‘No Ark Dead Eel’ bij een eerste beluistering goed verteerbaar, ook al is het geen makkelijke plaat. De composities vormen een vloeiend geheel, ondanks wisselingen in tempo, sfeer en intensiteit. Na nog een aantal keren beluisteren valt op hoe alles zijn plaats heeft. ‘No Ark Dead Eel’ is een mooie, consistente plaat.