Nadat bandlid van het eerste uur Aaron Dilloway het een paar jaar geleden al voor gezien hield, verliet ook zijn opvolger Matt Connelly vorig jaar de roedel, maar John Olson en Nate Young vonden een waardige opvolger in de ons onbekende James Baljo. En met nieuw bloed is er ook een nieuw geluid. We hebben niet in de verste verte alles gehoord dat de band heeft uitgebracht (of zelfs maar een poging gewaagd de meer dan 200 releases allemaal op te duikelen), maar voor zover we het kunnen beoordelen heeft het trio met Connelly ook de krijsende waanzin van bijvoorbeeld Always Wrong achter zich gelaten, en de black metal-invloeden ingeruild voor smeulende industriële dreiging. Daarmee doet de band op No Answer: Lower Floors nog meer dan voorheen denken aan Throbbing Gristle en oude Cabaret Voltaire. De manier waarop een gierende piep na tien seconden de vrede komt verstoren deed ons meteen aan het TG’s Heathen Earth denken, en de hangerige, bijna dreinerige zang maakt dat plaatje compleet. Het tempo is sowieso de hele plaat laag, met een constante gemene ondertoon van kwaadaardig knarsende analoge kraakboxen en gemartelde gitaar. Een basale drummachine houdt bonkend de maat, als een roestende robot die door de modder stampt hier geen techno-experimenten waar zoveel noise-collegas zich recent toe lieten verleiden. Een ingehouden plaat dus althans voor Wolf Eyes-begrippen maar wie veilig meent te zijn moet als afsluiter een zeven minuten durende confrontatie met een noise-loop die het glazuur van je tanden schuurt nog door. We zouden het niet anders willen hebben.