Als bijwerking van de nostalgie die aan de basis ligt van het hauntology-genre, en van al het crate digging door mensen als Demdike Stare dat daar bij hoort, is er de afgelopen tijd een opleving van interesse in oude horror-soundtracks gaande. Eerder deze eeuw gebeurde er iets vergelijkbaars met oude pornosoundtracks, maar de duisternis (en de ironie) van horror past wellicht beter bij de huidige tijdsgeest dan dat het plakkerige hedonisme van skin flicks dat doet. En met de herontdekking van de klassiekers zijn er ook altijd muzikanten die zich door het geluid laten inspireren, zoals Zombie Zombie en de projecten van Andy Votel op het Pre-Cert Home Entertainment label (Applehead, Anworth Kirk). In dat straatje past ook Umberto, het alias van Matt Hill (ex-Expo 70), die in woord en daad zijn liefde voor oude horror belijdt, eerder op de albums From The Grave en Prophecy Of The Black Widow, en nu met Night Has A Thousand Screams. Nomen est omen: onheilspellend getwinkel, lugubere solos op analoge synthesizers, lompe elektronische ritmes en spookachtige koorstemmen vormen de soundtrack bij de bloedige beelden die aan Hills geestesoog voorbij trokken. Net als de originele scores van John Carpenter, Fabio Frizzi en natuurlijk Goblin wordt ook Umbertos muziek gekenmerkt door een charmante naïviteit. Die doet op een plaat uit 2012 misschien niet erg oorspronkelijk aan, maar ontdoet de muziek wel van andere pretenties dan die van oprechte liefhebberij. Ook geschikt voor liefhebbers van de neo-space van Egyptology en Zombi (die van Steve Moore, niet van Mike Connelly).