De powerpop van het Canadese viertal Dog Day doet denken aan heel veel leuke bandjes die je in de afgelopen jaren hebt kunnen horen. Denk daarbij aan The Vaselines, aan Sleater-Kinney of aan Weezer. Levendige songs, stukje naïviteit en een laagje drama, gevoed door de duistere ondertonen van de serieuze popmuziek. Zo ook bij Dog Dag, uit Halifax, Nova Scotia. Ze klinken anders dan de bands die momenteel met bosjes over komen waaien vanuit Montréal en omstreken. Bij dat soort bands staat theater hoog in het vaandel, bij Dog Day is dat in ieder geval een stuk minder. Sterker nog, wat dat betreft is Dog Day een vreemde eend in de bijt, maar daardoor wel een aangename afwisseling. Dog Day richt vooral de aandacht op de pure indiesong, zoiets wat je kon horen op Sonic Youths Rather Ripped. Al zijn de pogingen op het na enkele interessante eps te hebben gemaakt debuut Night Group niet allemaal even geslaagd. Over het algemeen zijn de pretentieloze en veelal op dezelfde leest geschoeide songs niettemin boeiend genoeg om als individueel liedje op te vallen. Zeker door de afwisseling in zang door Seth Smith en zijn lief Nancy Urich. Desondanks is het luisteren van de plaat een lange zit, maar wanneer je alles in afzonderlijke luisterbeurten knipt, is Night Group een hele leuke indieplaat.