Be Music was het alias dat de verschillende leden van New Order gebruikten voor hun productiewerkzaamheden buiten de band. Bernard Sumner was wat dat betreft de meest actieve, en produceerde in het midden van de jaren ’80 een hele reeks elektro-tracks. De eerste disc van deze 3 cd-set is gewijd aan die producties. Wat meteen opvalt, is dat ze bijna allemaal veel funkier zijn dan New Order ooit geweest is, mogelijk doordat Sumner veel samenwerkte met Donald Johnson van A Certain Ratio. Ook een belangrijke invloed waren de elektro-geluiden die van de andere kant van de Atlantische oceaan over kwamen waaien, en hun eerste, soms wat onvaste intrede doen, zoals op 52nd Streets ‘Cool As Ice’ en Nyam Nyam’s ‘Fate/Hate’. Sommige tracks hebben inmiddels iets knulligs, waarschijnlijk een indicatie van hoezeer we bij dit soort muziek gewend zijn geraakt aan super strakke computer-sequencing die toen nog niet bestond. Naast het onvermijdelijke ‘Looking From A Hilltop’ van Section25, tracks van onder meer Paul Haig en Quando Quango. Op disc twee een selectie van producties van de hand van Stephen Morris en/of Gillian Gilbert, gezamenlijk bekend als The Other Two. Hier vooral recentere tracks, zoals nummers van Factory Floor, Tim Burgess en Marnie (van Ladytron). Qua geluid ligt disc twee veel dichter bij het latere New Order-geluid: technisch scherpe elektro(pop). Disc drie is een beetje een allegaartje, met een raar nummer van Peter Hook, funky pop van Marcel King, hoekige postpunk van Section 25 en New Orders tweeëntwintig minuten durende proto-‘Blue Monday’, ‘Video 5-8-6’. Een leuke verzamelaar, waarvan ik me alleen wel afvraag wie de doelgroep precies is.