Het gaat goed met Flying Horseman. In amper twee jaar bracht het Antwerpse sextet rond Bert Dockx twee ronduit fantastische platen uit (‘Twist’ en ‘Wild Eyes’). Bovendien bliezen ze ons op regelmatige basis van onze sokken met hun onwaarschijnlijke concerten. Stilaan begint het publiek te volgen. Onlangs verkocht de band nog de Antwerpse Rataplan uit. Toegegeven, dat is nog steeds niet de Ancienne Belgique, maar dat komt nog wel. Alsof dat allemaal al niet mooi genoeg is, smijten ze er nu ook nog eens deze prima ‘Navigate’ ep achteraan. ‘Navigate’ is qua opzet een pak soberder dan ‘Twist’. Op drie van de vier nummers horen we alleen Bert Dockx en zijn gitaar. Verwacht u echter niet aan een ‘singer-songwriter’-afkooksel van ‘Twist’- gelukkig kan Dockx véél met alleen een gitaar. Neem de schriele openingsgeluiden van ‘We Navigate’: die hadden net zo goed op een outtake van Sonic Youths ‘Bad Moon Rising’ kunnen staan. Vervolgens evolueert Dockx’ gitaarspel van minimalistische introspectie over een complexere tokkel om uiteindelijk in een elektrische storm terecht te komen. Een schone les voor singer-songwriters die anno 2012 geloven dat ze veroordeeld zijn tot dezelfde fingerpick-motiefjes waar hun collega’s zich ook veertig jaar geleden al van bedienden.
Eén keer haalt Dockx zijn band van stal, voor ‘America Is Dead’, dat in een akoestische versie ook al op het nooit verschenen spookdebuut ‘Echoes’ stond (op concerten kon je wél een exemplaar krijgen). De elektrische versie laat nog meer horen hoe geweldig die lichtjes aan ‘Happiness Is A Warm Gun’ verwante riff is.
De afsluiter is een ontbeende versie van Joy Divisions ‘Shadowplay’, door Dockx van een schot fingerpickin’ twang voorzien inclusief bijna militair precies stampende bassen alsof Ian Curtis‘ oerkreun door de Appalachen echoot. Dockx heeft in het verleden op concerten trouwens met Bruce Springsteens ‘I’m On Fire’ een vergelijkbare krachttoer uitgehaald. Hopelijk krijgen we dat ook ooit eens in vinyl geperst.