De Franse improv jazz annex punkband Cannibales & Vahinés uit het zuiderse Toulouse herbergt normaliter de drie leden Marc Démereau, Fabien Duscombs en Nicolas Lafourest. Op dit album doet ook G.W. Sok mee als gastzanger en rijmende predikant die na zijn paar decennia bij The Ex zich nu vooral richt op eigen poëzie, maar daarnaast graag ook bij andere bands meedoet en songteksten schrijft. In de eerste paar songs wordt duidelijk dat G.W. Sok nog lang niet aan vocale kracht en inspiratie heeft ingeboet. Hij lijkt zelfs een nieuw elan gevonden te hebben in het vrije jazzpunkgeluid van de Fransozen. Zet deze plaat stiekem op en menig fan zal direct denken dat het om een nieuwe van The Ex gaat, al zal de constante aanwezigheid van een dwarse saxofoon alarmbellen doen rinkelen bij de kenners. De eerste paar songs zetten de toon, maar het begint pas echt met de song ‘Rid’, een lekker lawaaierige pot muziek die met horten en stoten rockt en swingt, gevolgd door de trage pracht van ‘Aphrodite Improv’ die eindigt met een heftige climax. De gruizige herbewerking van Billie Holidays ‘Strange Fruit’ behoeft weinig uitleg over de context ervan en barst los in een flinke storm van saxofoon en punkrock met halt houdende intermezzo’s. ‘Lazarus Listen’ gaat door in punkrocksferen terwijl ‘Shouting At The Moon’ de rust zelve is met een donkere neerwaartse gitaarmelodie en proclamerende stem. We naderen het einde en ‘The Belly And The Beast’ is pure funkpunk voor een partijtje losse pogo. ‘Night And Day’ sluit in elf minuten langzaam de poorten en de zoete saxofoon blaast ontspannen de kaarsen uit. Een heerlijk recalcitrant album dat gewoon afgespeeld moet worden met de ramen open en een vuist in de lucht!