Christina Vantzou, voor wie haar niet kent, was ooit de vriendin van Adam Wiltzie, met wie ze destijds de instrumenten deelde in The Dead Texan. Ze leverde ook de beelden bij live optredens van Stars Of The Lid en Dustin OHalloran, en schrijft sinds een aantal jaren ook zelf muziek, hoewel dat tot dusver niet meer opleverde dan een lukrake verschijning op een vage dark ambient plaat. N° 1 is een overtuigende neerslag van haar zoektocht naar rake muziek, die ze deels samen met Minna Choi van Magik*Magik Orchestra vormgaf. Je kan haar net als Nils Frahm, Dustin OHalloran, A Winged Victory For The Sullen en Ólafur Arnalds situeren in het neoklassieke veld, maar Vantzou tekent haar muziek sterker dan haar labelgenoten visueel in met wat meer zin voor epiek, ook, zou je kunnen zeggen. Héél soms komt dan een zweem van new age om de hoek gluren in de opener Homemade Mountains bijvoorbeeld. Lieflijke details balanceren er met melodramatische vioollijnen, al weet ze nèt niet dát contrast uit te puren, waarin beide elementen elkaar net op hun grens raken. Daarvoor is er net teveel overlap, en teveel zachtheid in de geluidslagen. Prelude For Juan is dan interessanter, bijna filmisch. De lucht betrekt, avondlijk en donkerblauw, de wolken jagen, vleermuizen ontvluchten een middeleeuwse toren. Super Interlude 1 maakt indruk met die even door de speakers snijdende aandacht voor het pure, vervolgens gelaagde geluid van de waldhoorn. Met Pt 2 intensifieert de sfeer nog, met melancholische strijkers, en naar het diepe reikende vocale akkoorden. Hier past, eigenlijk, een moment van stilte. Ook wanneer je enkel leest. Small Choir verzacht, treurt nog, maar kijkt weer naar de hemel, hoe dreigend ook en dan gaan de deuren, naar mijn mening, net éven de verkeerde kant op met ietsje te nadrukkelijke blazers. Adversary is spookachtig en vredig tegelijk, tussen kerkelijke beklemming en bevrijding in. Net zozeer in contrast gevat, koppelt Your Changes Have Been Submitted -eerder op een benefietplaat voor Japan- zwierigheid aan neerslachtigheid, met zowel gravitaire als naar de hemel reikende strijkers. Waarna het afsluitende drieluik vrijer laat ademen met uitdeinende violen en synths. N°1, begeleid met een dvd- en remixpakket (met bijdragen van onder meer Loscil, Robert Lippok en ISAN), is een indrukwekkend debuut en een bij momenten pijnlijk mooie plaat. Dat mag je letterlijk nemen.