Fransman Baptiste Lebreton is onder de indruk van de muziek van Tujiko Noriko, Lali Puna en Nobukazu Takemura. Dat de man een goede smaak heeft is één, dat hij zelf als Motenai ook een goed muzikant is de reden dat je dit nu leest. Zijn cd My Wedding Alone bevat elektronische (instrumentale) songs die verwant zijn aan de genoemde artiesten maar ook aan Domotic, een ander talent uit zijn land, Gel: en de intieme elektronica van Sora. De muziek wordt gekenmerkt door de fragiele melodieën en geluiden uit het dagelijks leven (printers, plastic tassen, zand, enzovoort). Binnen de aangenaam zwoele sfeer dwarrelen speelse elektronica naar hartelust botsend tegen zachte beats. Zijn verslavende goedje laat hij ook horen op de labelcompilatie Effervescence Manifeste, samen met 19 andere artiesten die exclusief materiaal afleveren. Al snel wordt duidelijk dat Effervescence zich niet alleen op speelse post-elektronica of glitch richt (zoals Motenai, Ok Suitcase, Melt (ook in Colegram), Audiopixel, Draftank, Colegram, Domotic), maar ook op folkrock (This Melodramatic Sauna, Mansfield.TYA, The Patriotic Sunday), postrock (Modul (project van Domotic en Audiopixel), Belikomi (project van Belone en Room 204), Pelforte), melancholische elektro-pop (Belone), darkambient (Stuntman5), Shellac-achtige noise (Ollissipona, Arsenal, Seymour, Room 204) en zelfs minimal music (Perceval). Wat hun manifest inhoudt laat dan weinig te raden over, maar valt enkel te bewonderen.