In een ver verleden was er Doo Rag, een duo dat het tot zijn doel maakte om blues in zijn meest rudimentaire vorm te spelen. Dat betekende drummen op een paar kartonnen dozen, zingen met een helm op de kop, met een microfoon door een stofzuigerbuis en een aftandse slidegitaar bespelen. Het duo ging elk zijn eigen weg. Bob Log III bleef stug doorgaan met het maken van platen en veel optreden, in zijn eentje. Het instrumentarium bleef, al werden de kartonnen dozen door een minimale drumset vervangen, en in zijn eentje weet de man, wiens gezicht we niet kunnen zien omdat hij het glas van zijn helm neerlaat bij concerten, net zo wervelend uit de hoek te komen als toentertijd met zijn kompaan. Opgefokte Mississippi Delta Blues gespeeld met een punkattitude maakte zowel s mans platen als optredens tot een feest. Na vier jaar stilte, het vaderschap wenkte en het was even tijd om het wat kalmer aan te doen, staat Bob Log III er opnieuw. Iets minder gespierd misschien, iets rustiger dan voorheen en meer plaats ruimend voor kalmere momenten is My Shit Is Perfect nog steeds een prima plaat die geen missers bevat. Bob Log III is Mississippi Fred McDowell voor de eenentwintigste eeuw. Meer eer kunnen we de man niet geven, en innemend als hij is, verwacht hij ook niet anders. We kunnen nog even met superlatieven gooien of we laten Beatman van Voodoo Rhythm de band voorstellen: On cymbals, left foot. On the bass drum, right foot. Right hand: the pickin. Left hand: the slide work. Mouth hole does most o the talkin. This finger: an asshole. Of hoe humor en blues perfect kunnen samengaan.