Tonikon (Rachel Maloney) en Terminal11 (Mike Castaneda) kiezen beiden voor min of meer voorspelbaar terrein, namelijk IDM, breakbeats, ambient, breakcore, techno en electro en vertegenwoordigen bijgevolg de gekende stilistische en steeds kwalitatief hoogstaande lijn van Hymen, maar het is Sonic Area dat ditmaal met de eretekens gaat lopen. Op papier klinkt de verwijzing naar soundtracks van klassieke en experimentele science fiction-, horror -en Fantasyfilms, Duitse epische componisten en de esthetica van Franse romantische melancholie als voornaamste inspiratiebronnen behoorlijk pompeus. Op Music For Ghosts blijkt waarom dat niet het geval is en al die elementen welk degelijk resulteren in een even intrigerend als ingenieus gecomponeerd album. Het is de legering van industriële muziek, avant-garde, neoklassiek en zelfs wals en postrock die Music For Ghost ruim boven het elektronische maaiveld doen uitgroeien. Richard Wagner, Coil of John Carpenter zijn niet van de minste namen die ons te binnen schieten. Toch weet Arnaud Coëffic (alias Arco Trauma) ver weg te blijven van de typische soundtrackclichés en is hij ook niet te beroerd om het geheel te kruiden met flink wat humor en subtiele verwijzingen naar decennia filmgeschiedenis. Daarbij is het niet altijd even makkelijk om de val van het gekunstelde te vermijden, maar wanneer het goed zit, zoals in opener Never Ever More, Eureka of Once More Unto The Breach My Friends bijvoorbeeld, schiet de Fransman recht in de roos.