In 1994 bracht Jos Smolders Music For CD-player uit, waarmee hij poogde de luisteraar de rol van dirigent van de cd-speler te geven, waarbij de nummers op de cd als partituur dienden te worden gezien. De nummers konden in normale, willekeurige of gekozen volgorde worden afgespeeld, net hoe de dirigent dat wilde. Bij de productie van de cd liep hij tegen de technische grenzen van dat moment op. Tracks konden niet korter zijn dan drie seconden, en meer dan 99 nummers pasten er niet op een cd. De consument vond dat destijds meer dan voldoende, maar vandaag de dag zijn zulke getallen bijna lachwekkend. Tien jaar geleden pochte de eerste iPod-advertentie over 1.000 songs in your pocket, tegenwoordig lijkt niemand zelfs het idee van een limiet nog serieus te nemen. The skys the limit, bijna letterlijk, want een van de principes van the cloud is dat hij zo nodig eindeloos kan worden uitgebreid. Smolders brengt nu een update van Music For uit, ongehinderd door de oorspronkelijke beperkingen. Dat betekent niet dat Music For FLAC-player uit eindeloos veel nummers bestaat het oorspronkelijke project was immers geen commentaar op het medium maar Smolders heeft met name geprofiteerd van het wegvallen de ondergrens aan de lengte. De beperkingen van mp3s en FLACs vallen wat dat betreft vrijwel buiten het waarneembare en soms komt er tijdens het afspelen dan ook opeens een cluster aan geluidssplinters langs die het hoorbare voorbij de oorspronkelijke samples duwt. Waarbij ook meteen het effect van een andere innovatie duidelijk wordt: waar een cd-speler tijd nodig heeft om naar het volgende nummer te springen, gebeurt dat met een goede mp3-speler ogenblikkelijk, waardoor een veel vloeiender compositie ontstaat (alles relatief uiteraard, want helemaal vloeiend zal het heen en weer schieten tussen glitches, flarden house, vogelgefluit, spoken word, ruis en wat dies meer zij nooit klinken). Voor zover ik heb kunnen nagaan is de muziek hetzelfde op beide versies, alleen is het grootste deel van de nummer versneden tot in totaal 1100 FLACs. Het enige dat nog ontbreekt is een plug-in voor mijn mp3-speler die het mogelijk maakt om de afspeelvolgorde in te stellen volgens een zelfbedacht algoritme of andere (on)logica. Hoe dat zal klinken laat zich misschien raden, maar dat is niet het punt. Immers: zulke spielerei …is geen poging om orde te scheppen in de chaos, noch de suggestie dat de oorspronkelijke creatie te verbeteren zou zijn, maar gewoon een manier om je bewust te worden van het leven dat we leven, om ook John Cage maar weer eens uit de kast te halen.