Motek heeft goed begrepen dat een optreden niet alleen een luister- maar ook een kijkervaring is. Naar een groep kijken is leuk, een filmpje erbij is nog leuker, maar Motek gaat nog een stap verder. Met de Do You Us Too?-performance zorgen ze voor een totaalspektakel waarin gezicht en gehoor gelijkmatig gestimuleerd worden. De groep neemt plaats achter drie grote witte schermen die soms doorzichtig zijn, maar meestal een beeldenstroom op de toeschouwer loslaten: een mengeling van archiefbeelden en live-opnamen, geregisseeerd door een vj. De meeste nummers die voor Do You Us Too gebruikt worden zijn nu verkrijgbaar op de titelloze debuut-cd van de groep. Noodgedwongen klinkt de (instrumentale) muziek zonder de live-ervaring abstracter en ben je minder snel mee, maar dat verandert wanneer tegen het einde van de plaat twee klassesongs komen bovendrijven: het aanstekelijke Swallow en het hartverscheurende I Am Your Son, met een gesamplede, schreeuwende stem in de climax. En daarna bloeien ook de andere pareltjes open: Maybe Ill Go Home, De Vlucht, de ene song na de andere geeft uiteindelijk zijn geheimen prijs en doet je telkens weer terugverlangen naar dat ene superaanstekelijke detail dat elk nummer zo bijzonder maakt. Motek is niet alleen veelbelovend, dit debuut is matuur genoeg om zonder schroom naast de groten in de instrumentale gitaarmuziek te staan.