Op de door Simi Nah vormgegeven binnenhoes van ‘Moods’ ziet de witgeschilderde Dirk Da Davo (The Neon Judgement) er uit als het stoffelijk overschot van Lou Reed. Een vergelijking die DDD ons wellicht niet kwalijk zal nemen, want we hebben altijd al gevonden dat de man eerder in New York thuishoort dan in Leuven. Het jaren 1970 New York van Suicide bijvoorbeeld, al heeft DDD hun basisklank al vanaf dag één verrijkt met gitaren en een radiovriendelijker dansbaar sausje. Dat geldt zeker ook voor deze verzameling van drie digitale ep’s uit 2017, waarop Da Davo zijn typische sound nog verder moderniseert met wat hulp van klinkende namen als producer Jean-Marie Aerts (JMX) en funky vocalist Make Makena. Voor wie de vervelling van The Neon Judgement tot Neon Electronics al bewust meemaakte zal deze gelimiteerde (tweehonderd stuks) cd niet zoveel verrassingen bieden, of het zou ‘New Normality’ moeten zijn, een track die een eigen roadmovie verdient.
Onheilspellend wolvengehuil opent het vijfde album van de Française Simi Nah. Meteen ook haar laatste, zegt ze, met een uitroepteken! Haar kunstje werd al voorgedaan door illustere landgenotes als Brigitte Bardot (‘Contact’), France Gall (‘Débranche’), en tal van minimal electronics zangeressen: kille dansbare electropop combineren met zwoele Franstalige vocalen. En het mag gezegd worden dat Simi Nah al jaren een aanwinst is voor dit genre, al bezorgt haar begeleidende muziek ons steeds enkele hoofdbrekers. Vooral de twijfel over melodielijnen slaat regelmatig toe: kennen we dit deuntje of deze sequence nu van Kraftwerk, Fad Gadget, of zou het toch John Foxx kunnen zijn? Het valt ook op dat deze dame haar wereldbeeld ver verwijderd is van pakweg Vive La Fête. Bij Simi Nah is het ‘J’en Ai Marre’ of ‘Chacun Pour Soi’, en als er gezelschap komt, is het ‘La Morte Et Moi’. Ook tijdens het titelnummer besluit iemand om de stekker uit te trekken. Synthetische achtergrondkoren en enkele hardere klankmanipulaties versterken het (femme) fatale totaalbeeld. Originaliteitsprijzen gaan we hiervoor niet uitreiken, maar we troosten de Francofiele Gemeenschap met de conclusie dat Simi Nah afscheid neemt met haar beste werk.