In de zomer van 2004 ontmoetten vijf kunstzinnige jonge mannen elkaar en besloten een band te beginnen. Sindsdien timmert The Black Heart Rebellion gestaag aan de weg, met een splitcd met het eveneens Belgische Autumn Delay en een speciale release voor de Japanse markt via Tokyo Jupiter Records. Het lijken vreemde keuzes, maar het kwintet kiest er dan ook voor overal zijn tijd voor te nemen en alles waar ze mee te maken krijgen, tot in de details af te werken en naar hun hand te zetten. Het debuut, getiteld Monologue, is dan ook meteen een werkstuk dat verbazing opwekt. De band slaagt er in om zijn diverse invloeden tot een mooi geheel aaneen te smeden en er iets geheel eigens van te maken. Kort door de bocht gezegd is het een kruising tussen screamo en donkere postrock. Maar daar doen we The Black Heart Rebellion mee te kort. Er zijn screams, maar die zitten mooi op één lijn gemixt met de muziek of zijn zelfs een beetje naar de achtergrond geduwd. Wij vinden dat alvast prima, want zon schreeuwlelijk kan de hele sound naar de filistijnen helpen. Het instrumentale meesterschap van bands als Mogwai en Red Sparowes wordt hier samengesmolten met de donkere bombast van Cult Of Luna en Isis en dat alles in een kunstzinnig kleedje gewikkeld. De band werkt live met visuals, creëert alle artwork zelf en nam de plaat ook gewoon zelf op, in de slaapkamer dan nog wel. En dat is er niet aan te horen. Lo-fi klinkt Monologue namelijk nergens, voldragen en volwassen echter wel. Dit is een prachtige cd voor gure winteravonden waarin we ons kunnen laten meezuigen, rustig aan, zonder agressie maar met veel klasse. Amen Ra heeft er een broertje bij, eentje dat het minder moet hebben van overdonderen, maar wel van stilletjes als sluipend gif tekeergaan. Een prima aanwinst voor het Vlas Vegas-kamp.