Moly bracht afgelopen jaar een uitstekende ep uit, ‘It Rained But We Cheered’, die ons deed uitkijken naar meer: huilende gitaren gedrenkt in noise, laag voor laag opgebouwd om te exploderen in een opwindende finale. Twee songs van dat kaliber, en het kon al niet meer stuk: Sonic Youth, maar dan instrumentaal. Deze titelloze plaat is hun tweede volwaardige release en is iets hermetischer dan de ep. Een eerste beluistering levert enkel een noisy brij op waarin het moeilijk is houvast te vinden. Dan maar een aantal nummers op repeat zetten, en dat helpt: ‘Red = Meltdown’, ‘Blood Will Flow’ en vooral ‘Winning through Intimidation’ winnen bij elke luisterbeurt aan kracht maken van ‘Moly’ alsnog een opwindend plaatje. Wie nostalgie heeft naar de vroege Mogwai weet waarheen.