Het moet een behoorlijk lastige oefening zijn, het maken van minimal techno. Je zit vast aan heel wat beperkingen op het gebied van ritme en productie, maar moet langs de andere kant toch voldoende afwisseling in je eindproduct brengen om afstomping te vermijden. Robert Hood is zowat de meest bedreven exponent van het genre. Zijn laatste wapenfeit was het album Molecules, bijzonder goed ontvangen dankzij het rijke muzikale vakmanschap. In de loop van 2004 namen de andere grootheden uit het technolandschap de erfenis van Hood onder handen. De resultaten hiervan werden op vier plakken vinyl uitgebracht; ten behoeve van de milieuvriendelijke consument zijn de onverkorte tracks nu ook samengebald op één enkele cd. De meeste producers zoals pakweg Sety en Matthew Dear brengen staalharde, omineuze klassedreunen zonder meer. Nôze daarentegen scheurt kort door de bocht en neemt weloverwogen risicos met zijn accordeon- en stemsamples: moeiteloos ontsnapt hij uit de kopgroep van het peloton. Akufen zet de achtervolging in met zijn hectische geluidseffecten. Niet dat de andere deelnemers moeite hadden om over de finish te geraken, hoor! Eén slecht woord schrijven over dit topproduct zou getuigen van ongeneeslijke lethargie.