De bewerkte klokken waarmee het brein achter Sudden Infant zijn halfuurtje improvisatie opent, lijken een eerbetoon aan de sacrale omgeving van de Münster Bern. Maar al snelt gooit Lanz de remmen los, en maakt hij druk live draaitafelcollages met vervormde stemmen, veldopnames en elektronica. Omdat het allemaal ter plaatse gebeurt, is er een zekere hit or miss factor, en zijn er enkele fragmenten die opperste concentratie van de luisteraar vragen. We zijn dan ook opgelucht telkens wanneer een bepaald ritmepatroon of een stemsample wat langer volgehouden wordt. Misschien hadden we er die avond in oktober 2010 bij moeten zijn, maar wanneer we enkel met de audio geconfronteerd worden, is de kreet die doet zomaar iets bij momenten aanwezig. Het lijkt allemaal wat vrijblijvender dan de performances van vakgenoten als bijvoorbeeld Staalplaat Soundsystem. We hebben groot respect voor de output van Lanz, maar deze man heeft ons al eerder veel blijer gemaakt dan met deze cd.