Twee releases die op muzikaal vlak niet nauw bij elkaar aansluiten, maar gezamenlijk wel één punt van overeenkomst hebben: beide bands hebben een tenenkrullende zanger(-es) in de gelederen. De Argentijnen van Los Natas doen een verdienstelijke poging om een stevig potje stoner te spelen maar die Spaanse vocalen zijn er echt te veel aan. Naar aanleiding van hun tienjarig bestaan hield de band een één dag durende jamsessie in een studio in München. Naderhand werden daaruit de interessantste uittreksels gedestilleerd voor deze dubbele cd. Jammen mag hier letterlijk worden geïnterpreteerd: vier stukken van elk een goeie twintig minuten, psychedelica in het kwadraat waar de marihuana niet alleen diende om er songtitels mee te maken. Hawkwinds Brainstorm wordt geestesverruimender gespeeld dan de track in aanzet al was. Op de tweede cd houdt Sergio vooral zijn klep en valt er meteen een stuk beter te genieten van de toch wel vernuftig in elkaar gerolde composities. Het Skyron Orchestra houdt zich op in de progrock-hoek maar vergeet dat we niet meer in de seventies leven. De leden van de band zijn smoor op Mariska Veres van het vroeger razend populaire Shocking Blue maar ze vergeten dat de toen sexy ogende dame net als haar muziek inmiddels al wat rimpeltjes ouder is geworden. Opener Free Ride deed ons ei zo na deze cd meteen in de weggeefmand gooien. Gelukkig voor de paar pareltjes die later op de plaat opduiken hebben we dat niet gedaan.The Doll kan namelijk zo op een willekeurige plaat van Mazzy Star en Earthy Ground is simpel maar effectief. Veronica Lostjärna klinkt in dit nummer als een fragiele Siouxie, en dat klinkt niet onaardig. De rest van de plaat is andere koek. Het orgeltje op Call It Love laat het beste vermoeden, maar dan komt Veronica haar keel opzetten, en die was nog niet gesmeerd waardoor ze geeneens de maat kan houden. Soms denkt ze een reïncarnatie van Patti Smith te zijn, maar ze heeft pech, want die leeft nog. Hippies met bloemetjes in het haar en open sandalen, kan het nog erger?