Een nieuwe week, een nieuwe cd van Merzbow. Dit keer is de noise gewijd aan het onnatuurlijk vroege heengaan van Minazo (1994-2005). Deze reusachtige zeeolifant van meer dan drieduizend kilo was de ster van de Zoo van Tokyo, en schopte het ook tot tv-figuur dankzij enkele traditionele zeeleeuwkunstjes. Dierenvriend Merzbow is ontstemd door deze gang van zaken, en maakt vier noiseoefeningen die tegelijkertijd een ode zijn aan Minazo en een aanklacht tegen het houden (en ten tonele voeren) van dieren in gevangenschap. Het is niet duidelijk of Merzbow echte veldopnames gebruikt heeft, maar sommige fragmenten in de lawaaidraaikolk roepen beelden op van vrolijk brullende zeehonden. Andere momenten lijken eerder de wanhoopskreet te symboliseren van een gekerkerd dier. Los van het lovenswaardige opzet, is deze cd muzikaal weinig opmerkelijk in de drieduizend kilo zware discografie van Masami Akita. En we blijven onder water met de Belly Of The Whale verzamel cd. Aan tal van internationale geluidsonderzoekers werd gevraagd om zich creatief bezig te houden met samples van zeedieren. Behalve de voor de hand liggende zeezangers (walvissen, dolfijnen en zeehonden), zijn ook enkele opvallende clicksncuts artiesten (kreeften en garnalen) van de partij. De zeventien selecties die de cd haalden zijn zeer gevarieerd. Zwaar vervormde geluiden uit een wetenschappelijke diepzeebibliotheek worden afgewisseld met onbewerkte veldopnames, terwijl anderen de dierengeluiden heel subtiel invoegen in eigen composities met echte instrumenten. Hierdoor is Belly Of The Whale een boeiend luisterstuk geworden, en de aanwezigheid van goed volk als Merzbow, Scanner, Yannick Dauby en Kim Cascone is een extra argument om jouw portefeuille boven water te halen. De verkoopopbrengst gaat trouwens naar Interspecies (www.interspecies.com) en Greenmuseum (www.greenmuseum.org), twee organisaties die elk op hun manier onderzoek doen naar mens/diercommunicatie en natuurvriendelijke kunst.