‘In een optreden geniet je na een werkweek van het gevoel dat er eindelijk voor jou gewerkt wordt,’ aldus avantgardepopmuzikante Céline Gillain. Als dit waar is, dan is het begrijpelijk dat Horst Festival jaar op jaar erin slaagt om de beau monde naar de uithoeken van Vilvoorde te lokken.
In de warenhuizen van de Asiat-site kruipt onkruid en bos over de randen van het beton naar binnen; de militaire opslagplaatsen waar ooit soldaten in sliepen zijn er nu opgevat als clubs en tentoonstellingsruimtes, waardoor de bezoeker zich als Alice in Wonderland in een pretpark van strak gecureerde kunst en muziek begeeft.
Dubstep
Zondag om 17:00 uur warmt Belgische vaste waarde Lefto het Horst-publiek op aan de‘Bodies In Alliance’-stage; hij doet dat met een set die zijn kenmerkende mixes van trap en hiphopbeats achterwege laat voor onverdunde breakbeat die geen spaan heel laat van het publiek. In de duistere ‘Hovering Caress’-venue decoreerde Franse kunstenares Laure Prouvost de daken met sculpturen van borsten, die als hangende vruchten van het plafond dwarrelen; ze trillen op de bassen van LSDXOXO, die een meesterlijke set warehousetechno afvuurt. Dit was het soort set waar sommige DJ’s enkel van dromen; naadloze overgangen, een constante, en toch beweeglijke puls, en vooral een ontzettend gedefinieerde en architecturale sound vol glitches en knipoogjes.
En dan is het eindelijk aan Digital Mystikz; want wie dacht dat nostalgie de enige goede reden was om in 2022 nog een Mala en Coki-optreden te checken, is bij deze schromelijk verkeerd. Dat de dubstep-pioniers als duo de som van de delen overstijgen, bewezen ze al ruimschoots; maar dat ze na 18 jaar aan de top van de scène nog even koortsachtig achter hun decks staan, is geen evidentie. Hevige wobbledubstep zorgt ervoor dat het publiek aan de dansvloer kleeft; drops komen er onverwacht, maar daardoor des te hard binnen, bewijzend dat dubstep niet enkel uit platte tropes en gimmicks hoeft te bestaan. Met shoutouts aan Coki’s ‘Spongebob’ tot Fat Freddy’s Drop, hun eigen ‘Anti War Dub’ en de alomtegenwoordige Benga-parel ‘Night’, gaf Mala en Coki’s set een zwoel en genereus overzicht van dub en dubstep’s finest, die uitwijst dat het genre in de juiste handen wel degelijk nog leeft.
Nirvana
Voor de ravende kunstliefhebber is het Horst een nirvana; want waar sets als die van Lefto, DVS1, LSDXOXO en Digital Mystikz de kunst van het DJ’en aan de dag leggen, is ook de curatie van het festival messcherp. De timetable is er strakker samengesteld dan de metrokaart van de London Underground, en zelfs tijdens de drukste momenten verdoet men er geen kostbare festivaltijd met aanschuiven en ander gedoe. Toch slaagt Horst er, door rustpunten in te werken in de architectuur van het festival, in om mensen bijeen te brengen en verpozing een kans te geven. Op deze, en zo veel andere manieren, toont de Onkruid-organisatie haar geloof in de onderlinge afhankelijkheid van kunst, community, mindset en ruimte; het kneedtdeze elementen soepel en plaatst ze in een strakke verhouding ten opzichte van elkaar, met als resultaat een onvergetelijke festivalervaring.
Conclusie: trek in de lente van 2023 een rugzak aan, prop er een fles water in en een extra paar schoenen, en ga naar Horst.